حضرت امام هادي(ع) دهمين چراغ فروزان هدايت، در نيمه ي ذي حجّه ي سال ۲۱۲ ق در قريه اي در نزديكي مدينه به دنيا آمد. مادرش سَمانه معروف به سيّده مي باشد. ابوالحسن ثالث كنيه ي حضرت و هادي، نقي، مرتضي، فقيه، امين و متوكل، از القاب آن امام هستند. مُعتَصِم، واثق، متوكل، مُنتَصَر، مُستَعين و مُعتزّ از خلفاي دوران حيات امام هادي(ع) بوده اند. پنج فرزند براي آن حضرت ذكر شده است. امام هادي(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود، در سن هشت سالگي به امامت رسيده و عهده دار ولايت مسلمانان گرديد.
آن حضرت در همان دوران خردسالي، آن چنان از علم و هوشياري و كمالات فوق العاده اي برخوردار بود كه اطرافيان را حيران مي نمود. امام دهم، همچنين در راستاي انتشار مكتب تشيع به تربيت شاگردان متعددي پرداخت كه حضرت عبدالعظيم حَسَني، ابن سِكّيت اهوازي، ابوهاشم جعفري، جعفر بن سهيل و اسماعيل بن مهران از آن جمله اند.
آن حضرت در تحكيم و استواري فقه و عقايد و فرهنگ تشيع، همت جدي و وسيع نمود و در اين راستا، كتابهايي نوشت كه رساله هايي در ردّ جَبْر و تَفويض، اثبات عدل، احكام دين و نيز تفسير صَحَّةُالخِلقَه و… از آن جمله اند.
[شنبه 1397-06-03] [ 01:08:00 ب.ظ ]