امام صادق (ع) فلسفه روزه داری را براساس احادیث شان دوری از خواهش های نفسانی، پاکی دل، اعضا و جوارح، شکرگزاری از نعمت های خداوند، خشوع در برابر درگاه الهی، از بین رفتن شهوات و زیاد شدن حسنات به شمار می آورند و می فرمایند:اذا صمت فلیصم سمعک و بصرک و شعرک و جلدک:آنگاه که روزه می‏ گیری باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه‏ دار باشند (یعنی از گناهان پرهیز کند.)

نگاه به آیات و روایات این بحث به ذهن می‌آید که آیا اهمیت زمان به ذات خود آن‌ها برمی‌گردد یا به رخدادهایی که در زمان‌های گذشته اتفاق افتاده است؟ می‌توان هر دو را تأیید کرد اما به لحاظ امور معنوی باید بین زمان‌های مختلف تفاوت‌هایی قائل شد؛ به‌علاوه گاهی رخدادهایی بسیار مهم در اوقات و زمان‌های خاصی اتفاق افتاده که اهمیت آن زمان را مضاعف کرده است.

مهم‌ترین فضیلت شب قدر نازل شدن قرآن در این شب است، از طرف دیگر خداوند متعال در قرآن کریم درباره فضیلت این شب می‌فرماید« لیله‌القدر خیر من الف شهر» یعنی فضیلت این شب از هزار ماه بیشتر است؛ به این معنا که اگر انسان هزار ماه اگر انسان فعالیت خیر و خوب انجام دهد، به‌اندازه یک‌شب قدر فعالیت خیر انجام داده است.