حسادت یکی از زشت‌ترین و قبیح‌ترین خصلت‌هاست، حسادت لایه های پنهان فراوانی دارد که گاهی فرد حسود از آن غافل است. حسد در قالبهای مختلفی همچون: گفتار، کردار، رفتار، فعل و انفعالات روحی، و گاهی در اشکالی که تشخیص آن مشکل است، بروز می کند و به دلیل دارا بودن آثار سوء فردی و اجتماعی، رفع و دفع آن بر شخص حسود واجب است. البته این حسادت در طول تاریخ بسیار حادثه آفرین بوده و جنایات و انحرافات زیادی را در پی داشته است.در نکوهش حسد همین بس که نخستین قتلی که در جهان واقع شد از ناحیه قابیل نسبت به برادرش هابیل بود که بر اثر حسد چنین اتفاقی افتاد.

امام علی (عليه‌السلام):

الحَسدُ لايَجلِبُ اِلاّ مَضَرَّةً وَ غَيظاً، يُوهِنُ قَلبَكَ وَ يُمرِضُ جِسمَكَ و شرُّ ما استَشَعَر قلبَ المرءِ الحَسدُ.

حسادت جز غيظ و ضرر براي تو نتيجه نمي‌دهد. قلبت را ضعيف و بدنت را رنجور مي‌كند و از بدترين‌ عارضه‌هاي قلبي به شمار مي‌رود.

(مستدرک، ج ١٢، ص ١٧)

امام جعفرصادق(عليه‌السلام):

لِلحاسِد ثلاثُ علاماتٍ: يَغتابُ اِذا غابَ وَ يَتَمَلَّقُ اِذا شَهِدَ وَ يَشمَتُ بِالمُصيبَة.

آدم حسود سه علامت دارد: ‌در پشت سر غيبت مي‌کند، هنگام حضور تملّق مي‌جويد. و در وقت بلا و مصيبت انسان را شماتت مي‌نمايد.

(خصال، ج ١، ص ٦٠)