تاریخ خصوصیات اخلاقی، و کارهای بد و نیک و تفکرات گذشتگان را برای ما بازگو می‌کند و علل سقوط و سعادت، کامیابی و ناکامی جامعه ما را در اعصار و قرون مختلف نشان می‌دهد، در حقیقت، تاریخ گذشتگان آیینه‌ی زندگی روحی و معنوی جامعه بشری، و هشداری برای آیندگان و منبعی برای شناخت و عبرت محسوب می‌شود[1]. همان گونه که در قرآن، خداوند می‌فرمایند؛ {قُلْ سِیرُوا فِی الأرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِینَ}[2]؛ «بگو؛ در زمین بگردید، پس با تأمل بنگرید که سرانجام گنهکاران چگونه بود».

[1]. محمدرضا طباطبایی نسب، تفسیر تنفیس، ج دوم، همان، ص 520
[2]. نمل (27)، آیه‌ی 69